Mousso-divisado-doutouso
Fissidens dubius
Fissidentaceae
Nom en français : Fissident crête-de-coq.
Descripcioun :Aquelo mousso dóu gènre Fissidens (peristome divisa, vèire li fotò) trachis sus li roco cauquiero e de cop que i'a au sòu. Es uno mousso pulèu pichoto auto de 1 à 3 cm. Fai partido dóu group qu'a ges de lòngui celulo sus lou bord de la fueio (fotò), pamens se vèi bèn uno bando de 3 à 4 cellulo pu claro. Se recounèis tambèn à sa pouncho de fueio emé un benc e que la costo s'acabo just avans lou bout (fotò). Es couneigudo pèr pas faire trop d'espouroufite, pamens sèmblo pas trop lou cas au nostre.
Usanço :Se pòu counfoundre emé d'àutri meno dóu meme gènre subretout Fissidens taxifolius qu'a pas lou bout de fueio denta d'un biais irregulié e peréu que la costo vai fin qu'au bout dóu bènc (de vèire au microuscope).
Port : Acroucarpo
Taio : 1 à 3 cm
Fueio : 1,5 à 3 mm
Tipe bioulougico :
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Fissidens
Famiho : Fissidentaceae
Ordre : Dicranales
Coulour de la flour :
Petalo : 0,2 à 0,8 cm
Ø (o loungour) flour : Divisa
Flourido : Printèms
Ivèr
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 50 à 2000 m
Aparado : Noun
Mars à abriéu
Liò : Roco
- Sòu
Estànci : Mesoumediterran à Subaupen
Couroulougi : Mieterrano
e Oulartico
Ref. sc. : Fissidens dubius P.Beauv., 1805
Pisso-chin
Taraxacum officinale
Asteraceae Compositae
Àutri noum : Pisso-can, Pisso-au-lié, Mourre-pourcin, Cicourèio-de-prat, Engraisso-porc.
Noms en français : Pissenlit officinal, Dent de lion.
Descripcioun :Vaqui lou mai coumun di pisso-chin. L'avès segur recouneigu emé si fueio retaiado en rouseto sènso alo, soun cepoun espés, si flour soulitàri (coumpausado) en aut de si pecou boutis. Lis akène soun gris clar e li bratèio (un pau banarudo o noum) revessado sus la cambo. Sian revengu, après proun de chanjamen au noum latin d'óurigino dins aquéu group RUDERALIA.
Usanço :Ei bessai ço que se fai de miés dins l'ensalado champanello. Lou poudès culi tre li pluèio d'autouno e fin qu'en mai en mountagno. Lou pisso-chin èi vertuous contro li mau de fege, lou quiéu tapa e mai encaro. Oublidès pamens pas qu'èi diureti, lou pisso-chin.
Port : Erbo
Taio : 10 à 60 cm
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Taraxacum
Famiho : Asteraceae
Famiho classico : Compositae
Tribu : Cichorieae
Ordre : Asterales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : >5
Ø (o loungour) enflourejado : 2 à 3,5 cm
Flourido : Printèms
Autouno
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Remarco : Ensalado champanello
Mars à óutobre
Liò : Champ
- Prado umido
- Bos clar
Estànci : Mesoumediterran à Subaupen
Couroulougi : Éurasiatico-Cèntre-Ouèst
Ref. sc. : Taraxacum officinale F.H.Wigg., 1780
(= Taraxacum dens-leonis subsp. officinale (Lyons) Douin, 1923 )